Minsan masarap maging bata, maraming nagagawa.

  Maraming naghahanap ng paraan para maging "forever young". Pero wala naman talagang nag-eexist na "fountain of youth" kaya imposibleng maging bata habang-buhay.

  Sabi ng ni Kc C. sa shampoo advertisement nya, "Age is just a number and young is attitude!".

 Young. . . Attitude. . . Ahhuumm. . . 

Hindi ka Pinoy kapag. . .

(Alam ko na marami nang gumawa ng ganitong klase ng sulatin o blog, pero paniguradong mag-eenjoy ka sa listahan ko.)

  Sa mga oras na 'to, malamang na nadagdagan na naman ang batayan ng pagiging isang Certified Pinoy.  May pamantayan ba sa pagiging pinoy? Para sa akin ang mga bagay na mapapasama sa listahan ko ay mga bagay-bagay na nagpapakilala ng mga kaugalian ng mga Pilipino, maging saang antas man sya nabibilang.

Walis tambo, tabo, malalaking kutsra't tinidor at Last Supper display

  Pangunahing palatandaan yan na nasa bahay ka ng isang pamilyang Pilipino. Pagpasok sa sala, imposibleng hindi mo mapapansin ang walis tambo na nag-aabang lang na maganit para sa mga duming lilinisin. Kung sa ibang bansa super star ang vacuum cleaner, sa atin naman ay walis tambo. All around yan! sa sahig, sa furniture, sa singit ng mga malalaking upuan, sa ceiling o kisame, sa wall o dingding ng bahay, lahat! Name it, walis tambo can clean it! wag mo lang isasaw-saw sa basa o tubig para hindi masira.

  Sa banyo, bidang-bida ang tabo o water dipper. Minsan kahit sa kusina meron din niyan, pati sa bakuran, o kahit saan na may tubig naandun din ang tabo. Pansalok. Yan ang pangunahing pinaggagamitan ng tabo. May kaibigan akong ang bahay ay napaka-moderno, iisipin mong nasa bahay ka ng isang pamilyang lumaki sa ibang bansa pero pagdating sa kanilang banyo (maski na may flush ang kanilang toilet at may shower at bath tub na) ay may tabo pa rin akong nakita. Nakatutuwang isipin na only in the Philippines lang daw ang gamit na ito. 

  Sa kusina naman tayo. Malalaking kutsara't tinidor at The Last supper portrait naman ang usual display sa kusina ng mga pamilyang pinoy. Dati binalak kong gumamit ng isa sa mga malalaking  kutsara at tinidor na yan. Pero nalaman kong mas mabigat pa pala sa akin ang mga kahoy na yun kung kaya't di ko na ulit binalak pa na tanggalin sa kinalalagyan nila. Display lang sya, yun lang. Katulad din ng portrait ng The Last supper. Ito daw ang simbolo ng pagiging malapit natin sa Diyos at ang paggalang natin sa ating pagkain. Ito rin ang nagpapaalala sa atin na dapat nating sulitin ang oras na magkakasama ang buong pamilya sa oras ng pagkain at ang madalas na sinasabi ng mga magulang natin na: "kumain tayo na para bang ito na ang huli". Para sa akin ang mga salitang iyan ang nagpapasarap ng mga sandali ng bawat pamilya.

Mahilig sumitsit, dumura at umihi kung saan-saan

  Hayan, behavior ng mga pinoy yan. sumitsit lang ang kaya kong gawin sa public place, but the two other behavior, no. Ang pagsitsit na ata ang pinaka-common ma behavior ng mga pinoy. Sa gaoong paraan nila tinatawag ang atensyon ng ibang tao a maging ng mga alaga nilang aso o pusa. Sa totoo lang, negative talaga yan sa image ng mga pinoy. Pero sumasalamin din ito sa mga kakulangan ng ng pangangailangan ng mga pilipino. Katulad ng public urinals. Kahit na may mga naityo nang mga pink urinals ang goberno, hindi parin nito natutugunan ang pangangailangan ng mga pinoy sa kakalsadahan.

Mahilig sa street foods o laging may kinukukot at nginunguya

  Hindi lang naman sa mga Pilipino uso ang street foods kundi maging sa ibang bansa din. Pero dito ko lang ata nakikitang laging may nginunguya ang katabi ko o kasama sa trabaho. Madalas, mani ang hawak ng mga nabuburyong sa loob ng jeep. Tokneneng at kwek-kwek naman sa mga studyanteng kakalabas pa lamang sa skwelahan (bukod sa mura na, madali pang mahahanap ang mga tindahang nagbebenta nito), sago't gulaman naman para sa mga nauuhaw at nagmamadali. Pagsapit ng gabi, marami ang naka-pila sa mga istante ng ihawan. Isaw, "adidas" o paa ng manok, baticolon, "helmet" o ang ulo ng mano, "betamax" o dugo at kung ano-ano pa na pangkaraniwan ay lamang-loob ng baboy o baka ang itinitinda.

Nguso ang gamit sa pagturo ng lugar o bagay

  Kapag nagtanong ka kung saang daan ang may pangalan na gainito o kung nasaan ang kabiyak ng tsenelas mo, hindi malabong gagamitin ng kausap mo ang kanyang nguso para maituro ang hinahanap mong lugar o bagay.

TAHOOO!!!

  Ang sarap ng taho. Bahagi na ata 'to ng buhay ng mga Pilipino araw-araw.

  Araw-araw din kasi akong kumakain ng taho. Ikaw? kumakain ka rin ba ng taho? Parang di ata kumpleto ang araw ko kapag di ako nakakain ng taho. Parang kape ko na rin kasi yan. Pampagising kumbaga. Minsan nga, dati bago ako pumasok mg school, titira muna ako ng taho ni manong. Tapos deretso na ng school. Ganun parin hanggang ngayon.

  Panalong panalo ang makalaglag-pangang arnibal ni manong. Madalas akong masamid dati kapag sinisimot ko yung arnibal. Tapos yung walang kasing kinis na soy o taho. Hayyy, Kung may straw pang kasama ang taho ni manong, malamang na ginawa mo ding bala sa straw yung sahog na sago nung bata ka pa (may mga bata ngayon na nakikita ko parin na gumagaya ng teknik na yan.).

  Minsan, kahit taho lang solve na ang umaga ko. Minsan nga kapag late na sa pagpasok, taho nalang ang almusal makabubusog na kasi.(Yun nga lang, minsan nagkakaroon ako ng problema sa bhaye, nakaksuk*). 

  Hindi lang sa usapang sikmura ako natutulungan ng taho. Pati na rin mismo si Mr. Fernanado A.K.A. "Manong taho". Sa umaga, hindi kumpleto ang araw ko kapag hindi ko maririnig ang malupit na "TAHOOO!!!" at ang mabangis na "OOHHWHOOHWOW" (hindi yan yung intro ng kanta ni pareng Justin ah, nauna dyan si manong taho.) ni manong taho. Alarm clock ko na rin yan! Paano kasi madalas tinatanghali ako ng gising (8:00 A.M., tanghali na ba yun?).

   Lupit ni manong taho, saludo ako sa kanya. Dahil sa hindi pa ako pinapanganak, naghahatid na sya araw-araw ng taho sa lugar namin. Lumaki siguro akong cute dahil sa taho ni manong. Hayyy manong ikaw na!

   I think, pwede na ring ihanay si Manong taho sa mge Avengers (Sa tingin mo?). Imagine, araw-araw nagbubuhat sya ng lalagyanan ng taho. Pansin ko na rin ang magandang built ni manong taho kahit na may edad na sya.

   Kung saan-saan na napunta ang kwentong taho. Basta da best ang taho at ang muscle ni manong (yung muscles ata secret sa masarap na taho, minsan kasi, nakatikim na ako ng taho sa iba. Hindi masarap.).

   I-enjoy nalang natin ang masarap na taho sa umaga, healthy na affordable pa!

   (bibigyan kaya ako ni manong ng ad fee para dito?)

Kape!

*Thanks to the rightful owner of this picture*

  Sino bang hindi pa nakakaranas na mag-kape sa umaga?

  Anong sarap nga naman ng kape kapag bagong gising sa umaga o kaya naman sa madaling araw para sa mga maaagang nagsisipag-pasukan sa trabaho at paaralan (yung iba dyan, hindi pa nag-mumumog, nagkakape na!).

  Ano bang timpla ang trip mo?

  Matapang? Yung tipong kahit nag-tooth brush ka na, lasap mo parin ang tapang ng lasa kapag dumighay ka? O yong matamis? Yung tipong tinalo pa ang arnibal na sahog ng taho na manong?

  Sarap magkape no?

  Ano bang masarap ihalo sa kape? Creamer o condense milk? Evap kaya?

  Partner? Anong sayo? Pandesal. Panalo yan. Wagi sa madla. Two thumbs up! Lalo na kung may kesong pagkaalat-alat! O kaya yung well-known na "Ate! Pabili nga ng DERI KRIM!" Hayyy!!! Langit yan sa sarap! Itlog at pandesal. Liver spread at pandesal. Ano pa bang masarap na palaman? Liver spread. Mayonnaise. Sandwich spread. Ham spread. Chicken spread. Omelet. kahit ano pwede sa pandesal at kape.

  Rice meal kaya? Masarap din yan. Tapsi? Whow naman. Panalong panalo! Kahit nga sopas at kape, talo-talo na.

  Teka, nagkakape ka ba?

  Ang sarap kaya ng kape. May anti-oxidant pa! Anti-aging, Pampabata, Hahahah! Mas maganda pa nga raw na pampagising ang kape sa umaga kaysa sa regular na exercise. Hindi ko sinasabi na wag ka nang mag-exercise. Ang sabi ko lang, try mong uminom din ng kape. Iwas-cancer din yan.

  Higit sa lahat, minsan kahit kape lang buo na ang araw ng mga simpleng tao, mga naglalambingang asawa o kaya naman ng mga nag-aagawan ng ipang-aasukal sa kape.

Ang kulit ng erpats mo!!!

(Para sa mga anak na may amang makukulit at para sa mga amang minsan na ding naging anak ng mga amang kasing kulit din nila. Peace!!!)

   Sa mga oras na 'to, habang binabasa mo ang blog ko, malamang na nakikipag-talo ako sa papa ko kung paano irerelax ang braso nya habang kino-control nya ang mouse ng computer.

   Sa totoo lang, mas madalas kaming mag-sigawan ng papa ko dahil sa kakulitan nya at kakulitan ko din minsan.

   Hindi sya nakapag-tapos ng pag-aaral at hindi rin nakapasok kahit sa anong vocational schools, hindi katulad ko, pero ibang iba ang humor nya compare sa mga taong mas edukado sa kanya na madalas nyang nakakasalamuha nya araw-araw. Alam mo ba kung sino-sino ang mga nakaka-usap nya sa araw-araw? mga police, lawyer, sabongero, doctor, large farm owners, may mangilan-ilan ding nagtatrabaho sa gobyerno, engineer, seaman, at iba pa... Hindi yan joke! araw-araw may mga nakaka-usap syang ganyang klase ng tao, mga taong may mataas na pinag-aralan pero hindi makasakay sa bilis ng takbo ng pag-iisip nya.

   Gusto mo ng sample???

   Minsan, may isang engineer na naging costumer si papa (TEKA!!! I forgot to mention, related sa metal crafts ang trabaho nya at lahat ng mga taong nabanggit ko kanina ay mga clients namin. And yes! Employee ako ng papa ko sa sarili naming "LITERALLY BACKYARD BUSINESS"), at nang araw ding iyon, namangha ako sa laki ng agwat ng mga kakahayan ng bawat isa sa kanila. Lalo na kay papa.

   May mga materyales kasi syang ginagamit para makagawa ng mga orders ng mga client namin na syang pinagtalunan ng dalawa. Noong una, bet ko talaga yung manong engineer (sorry Pa, I lose my faith on you once, and i was wrong...). Syempre engineer yun eh, katulad ni papa sa metals din ang specialty nya. Pero nagulat ako, hindi si papa kundi yung maong engineer ang 'di makasabay sa process ng paggawa ni papa. Bangis!!! Hindi naman dahil sa papa ko sya kaya kung todo cheer ako sa kanya, pero dahil sa kungtutuusin ay basics lang ang process na ginagawa niya pero hindi masakyan ng mas nakapag-aral pa kaysa sa kanya. Then, several weeks after na dumalaw sa shop 'yung manong engineer, nalaman kong gumagawa na rin sya ng    

same items na ginagawa din namin. Pero, malaki parin ang difference ng gawa namin sa quality ng gawa nya. Palyado, hindi matibay at... Ehem... mas maganda pa talaga kaysa sa amin. (hindi naman sa naninira, pero halos lahat ng mga nagpagawa sa kanya pumupunta sa amin para magpa-repair.)

   Madalas namang nayayari ako sa humorous jokes nyang kung hindi ka hahaglpak sa tawa, eh, baka atakihin ka sa puso kung hindi mo kakayanin. Minsan may ganitong tagpo:

Sa tindahan ng computer.

Sales man: "Ah sir, fixed na yan kaya hindi na pwedeng magdiscount."

Papa: "Ahhh, baka naman pwedeng bawasan nalang natin." 

Sales man: "Eh, kasi sir, hindi na ho talaga pwede eh, fixed na ho kasi yung presyo nyan. Paano naman ho natin babawasan yan, package ho kasi yan.

Papa: "Ganun ba? Ay sige, bawasan mo nalang yung monitor, hatiin mo nalang sa kalahati.

Sales man: (halatang nag-pipigil ng tawa) Heto nalang sir mas mura...

Papa: "Alam mo ba na bibili kami ng computer ngayon pero pag-uwi namin sa bahay, wala kaming pambili ng ulam?

Sales man: (hindi napigil, tamawa na...)

Habang binabalot ang mga nabiling items...

Papa: "Hindi ba malakas ang hatak ng kuryente nyan???

Sales man: "Hindi sir, parang radyo lang hatak nyan!" (parang siguradong-sigurado talaga sya)

Papa: "Eh di dapat pala nag-radyo nalang ako!"

Mga sales man na nasa likod ni manong salesman: (Hagalpakan sa tawa, sinabayan pa ng pang-aalaska) Lakas mo manong!

    Hindi naman lahat ng oras nag-sisigawan kami, may mga happy moments din naman.

    Pero wala talagang tatalo sa sigawan moments eh, mas intense kasi. Labanan ng humor sa humor... Kung pikon ka, talo ka. Kung di mo masakyan, mahina ka. At kung wala kang tiyaga, hindi ka tatagal.

   Ikaw ba, may moments din kayo ng erpat mo na nagkakatalo kayo ng humor? Di ba ang saya?!